Marie Le Moigne, görsel sanatlar, edebiyat ve eleştirel düşünce arasında köprü kuran bir görsel sanatçı ve eğitimcidir. ERG Brüksel’den Görsel Sanatlar, Görsellik ve Mekân alanında Yüksek Lisans derecesine sahiptir. Hem sanatsal hem de yazılı üretimleri aracılığıyla feminizm, hafıza ve bedensellik kesişimlerini araştırır. Fotoğraf ve enstalasyon çalışmaları Paris, Berlin, Pekin ve Arles dâhil olmak üzere uluslararası ölçekte sergilenmiş; imgelerin anlatı ve algıyı nasıl şekillendirdiği üzerine odaklanmıştır. Yakın dönem sergileri arasında Les Rencontres d’Aubergine, Nuit Blanche Paris ve Festival Impulse yer almakta; bu sergilerdeki analog serisi, imge, metin ve yaşantı arasındaki sınırları yeniden ele almaktadır.
Reuben Brown, kuir kulüp kültürünün mekânsal, arşivsel ve bedensel boyutlarında dolaşan bir görsel sanatçı ve araştırmacıdır. Belfast ve Dublin arasında çalışan Brown, devam eden projesi club [construction] ile gece hayatını bir hafıza, direniş ve kolektif yazarlık alanı olarak inceler. Deneysel sergi yapımı ve katılımcı araştırma yöntemleri aracılığıyla, geçici jestleri eleştirel koruma biçimlerine dönüştürür. Enstalasyonları ve performansları; sesin, hareketin ve mimarinin kimlik ve görünürlük üzerindeki etkilerini araştırarak kuir mekânları normatif zamansallıklara ve estetiklere meydan okuyan yaşayan arşivler olarak konumlandırır.
Veera Romanoff, işlevsellik ile duyguyu, mimariyle soyutlamayı birleştiren Finli bir sanatçı ve mimardır. Fovizm’in dışavurumcu mirasına köklenen çalışmaları, cesur renkler, ritmik biçimler ve kromatik gerilim aracılığıyla gelişir. Günlük hayatın durağanlığını, düzen ile kaos, kesinlik ile özgürlük arasında süregelen dinamik bir görsel diyaloğa dönüştürür. Tasarım odaklı düşünme ve malzeme duyarlılığıyla hareket eden Romanoff, mekân, yapı ve algının nasıl iç içe geçtiğini araştırır. Uluslararası ölçekte sergilenen resimleri ve mekânsal kompozisyonları, estetik sezgi ile biçimsel titizliğin sürekli devinim hâlinde olduğu bir duygu mimarisini çağrıştırır.
Nicola Bertoglio, pratiğini akıllı telefonlar aracılığıyla gerçekleştirilen çağdaş bir fotoğrafik ifade biçimi olan iPhoneografi üzerinden geliştiren İtalyan disiplinlerarası bir sanatçıdır. Çalışmaları, kullandığı ortamın estetiği ve kısıtlarından beslenerek gündelik görüntüleri, imge ile hayal arasındaki sınırları bulanıklaştıran düşsel kompozisyonlara dönüştürür. Jungcu analizden etkilenen Bertoglio, bilinçdışının anlatılarını kurmak için birden fazla görüntüyü üst üste katmanlaştırır. Alüminyum plakalar üzerine basılan eserleri, bir ekran yüzeyini çağrıştırarak dijital anlık üretimi maddi kalıcılıkla birleştirir ve hafıza, teknoloji ile içsel görünün kırılgan sınırlarını araştırır.
Sepideh Takshi, teknolojinin belleği, kimliği ve kolektif tahayyülü nasıl yeniden şekillendirdiğini araştıran bir XR sanatçısı ve disiplinlerarası araştırmacıdır. “Sömürgesizleştirme arşivi” kavramına dayanan pratiği, yapay zekâ, XR ve “glitch” estetiğini bir araya getirerek verinin ve zamanın deneyimi nasıl anlattığını yeniden kurgular. Enstalasyonlar ve üretken sistemler aracılığıyla, kodun şiirselliğini ve dijital korumanın politikasını inceler. Web tabanlı üretken hikâye anlatım platformu One Thousand and One Nights’ın yaratıcısı olarak, sözlü mirası yapay zekâ destekli dille buluşturur; arşivleri etkileşim, direniş ve yenilenmenin dinamik, yaşayan alanlarına dönüştürür.
